May mga kaibigan ako na natural na mga kuwentista.
Kapag nagsimula na silang magbahagi ng mga kuwentong
buhay, mapatitigil ka na sa iyong gawain; ihihinto mo na
ang pag-text sa cellphone para pakinggan ang bawa't
salitang bibitawan nila.
Isa sa kanila ay isang kaibigang napakayaman ang
karanasan sa gawaing pagtulong, hindi lamang sa usaping pangkapayapaan, kung hindi pati na rin sa mga kampanya
laban sa katiwalian sa pamahalan. Isang umaga nang binisita
ko siya, naikuwento niya na hindi patag ang daan sa krusada
laban sa katiwalian. Hindi biro ang perang umiikot para mapatahimik ang mga taong tinaya ang kanilang buhay
para ibunyag ang katotohanan.
Ibinahagi niya sa akin ang kuwentong buhay ng isang
whistle-blower noong kapanahunan ng isang dating pangulo
ng bayan. Bagamat kinilala sa katapangan dahil sa kanyang ibinunyag na mga anomalya, nakatanggap rin ang whiste-blower
ng mga pagpuna at pagbabatikos mula sa mga taong naghinala
sa kanyang motibo sa pagbubunyag ng kanyang mga nalalaman.
Ang mabuhay na may integridad ay kinalakihan ng
whistle-blower mula sa kanyang sariling pamilya. Malaki ang impluwensiya ng magulang sa paninindigan niyang ito.
whistle-blower mula sa kanyang sariling pamilya. Malaki ang impluwensiya ng magulang sa paninindigan niyang ito.
Magmula bata pa siya, pakukuhanin sila ng kanilang
"allowance" sa isang lata kung saan nakalagay ang pinagsama-samang pera na baon nilang magkakapatid sa araw na yun.
Isa-isang nilang kukuhanin ang eksaktong halaga na nakalaan
para sa bawa't isa. Bawa't sentimong labis na kinuha ng sino
man ay kabawasan sa baon ng iba pang mga kapatid.
Lumaki silang magkakapatid na hindi pinahalagahan
ang pagkamal ng salapi at mga materyal na mga bagay. Mas
pipiliin nilang mabuhay ng simple, may malasakit sa kapwa,
pipiliin nilang mabuhay ng simple, may malasakit sa kapwa,
tapat at mapagkakatiwalaan.
Napapanahon ang kuwentong ito, lalo na ngayong
naglalabasan sa mga balita ang mga kuwento tungkol sa korupsiyon, walang pakundangang paglulustay ng salapi
sa gitna ng kahirapan at katiwalian ng mga taong sana'y
napatigil at nagdalawang-isip man lamang. Ang perang
nilustay ay pondong dapat sana'y nailaan para mapabuti
ang kalagayan ng maraming maralita sa sambayanan.
***
Isang kuwentista na hinahangaan ko ay ang direktor
na si Guillermo del Toro ng pelikulang "Pan's Labyrinth."
Aakalain mong kuwentong pambata ang pelikula, dahil
isinama ang isang alamat kung saan may isang prinsesa
ng mga engkanto na nagkatawang tao para mabuhay sa
piling ng mga ordinaryong mortal. Matagal nang hinihintay
ang pagbabalik niya sa kaharian upang makasama ang
kanyang magulang na hari at reyna.
Maganda ang pagkakagawa ng pelikula; mahusay maging
ang pagkakalapat ng musikang akma sa bawa't eksena. Kaya
lang mahirap panoorin ang ilang eksena dito. Nagitla ako sa
tuwing pinapakita ang pagpapahirap sa mga ordinaryong
tuwing pinapakita ang pagpapahirap sa mga ordinaryong
sibilyan ng isang pasistang kapitan. Maging ang batang na
si Ofelia, na bida ng pelikula, ay hindi nakaligtas sa
pagmamalupit ng kapitan na tumatayong kanyang
ama-amahan.
Sana nga hindi ito nangyayari sa tunay na buhay, isang
"fairy tale" na lang sana ito kung saan hindi babaunin ni
Ofelia ang bangungot ng takot at pananakit sa kanya ng
taong walang kaluluwa.
Ang eksena ng pananakit ng kapitan sa mga taong nahuli
ng kanyang mga sundalo ay may katapat ng mga tunay na kuwentong nangyayari sa maraming piitan hindi lamang sa
ating bayan kundi sa iba pa.
Sa ating bayan, ilang taon matapos ang pagpapatalsik ng pamahalaan ng dating pangulong Ferdinand Marcos, na
nagtala ng napakalaking bilang ng mga kasong paglabag sa karapatang pantao, lumalabas na hindi pa natigil ang mga kaso
ng pananakit sa mga ordinaryong taong napagkamalang kalaban
ng estado. Isa sa kanila ay nakanayam ko ilang buwan na ring nakaraan.
Maraming mga bata na tulad ni Ofelia na naiipit sa
mga kaguluhan sa sarili nilang bayan. Patuloy ang mga
digmaang hindi nila pinasimulan, nguni't hindi pa rin
natutuldukan pagkatapos ng maraming taon. Marahil
mas pipiliin pa nilang mahimlay sa piling ng mga
kuwentong nagbibigay sa kanilang pag-asang mangarap
at mabuhay.
mga kaguluhan sa sarili nilang bayan. Patuloy ang mga
digmaang hindi nila pinasimulan, nguni't hindi pa rin
natutuldukan pagkatapos ng maraming taon. Marahil
mas pipiliin pa nilang mahimlay sa piling ng mga
kuwentong nagbibigay sa kanilang pag-asang mangarap
at mabuhay.